"เพื่อน" ไมสมควรเปลี่ยนเป็น "แฟน"
ทำไมผมจึงตั้งประเด้นนี้เหรอ เพราะผมมีความรู้สึกแปลกๆ กับการคบเพื่อนในห้องเป็นแฟนคับ
เพระาผมกลัวหลายๆอย่างว่า เขาจะเบื่อเรามั๊ย เขาจะไปมองใครไหม เราจะได้ต่อที่เดียวกันรึเปล่า เราจะยังรักกันไหมเมื่อห่างไกลกัน เขาจะไปแอบมีคนอื่นไหม มันผุดขึ้นมามากมาย จนเครียดเกินบรรยาย
แล้วไอการที่ผู้ชายหนึ่งคนไปจีบ ผู้หยิงหนึ่งคนเนี่ย มันอาศัยความกล้ามากคับ อย่างการชักชวน หรือการเข้าไปคุย สำหรับผู้ชายหลายคน มันคือเรื่องยาก เพราะเขาต้องรวบรวมความกล้ามากมาย
ผมก็เป็นหนึ่งในนั้น ที่รวบรวมความกล้า (โคตรนานคับ) ใช่ ผมรวบรวมแล้วตอนนั้น เท้ามันก้าวไปเอง ผมเลยคิด " อ่าวเห้ย เดินไปเอง เอาไงเอากันวะ " แล้วผมก็ชวนเขา แต่ผมโคตรอาย เลยพูดสั่นๆ เกร็งๆ หน้าตาไม่เป็นธรรมชาติสุดๆ แล้วอีกฝ่ายเขาก็ปฏิเสธมา แบบทันทีทันควัน แล้วคุณจะเข้าใจเมื่อโดนปฏิเสธคับ โดนปฏิเสธตอนคุยกันในที่ลับตาคน หรือ ไม่มีคนอยู่ข้างๆ มันพอทำใจรับได้ แต่ผมพูดกลางห้อง แล้วเพื่อนอยู่รายล้อม เขาตอบกลับมาดังๆว่า " ไม่เอาอ่ะ " แบบ ฟ้าผ่ากลางอกคับ แล้วหน้าแตก ผมก็รีบเดินออกมา แล้วไปยืนห่างๆเขาหน่อย แล้วเพื่อนแถวๆนั้นก็หันมาหัวเราะใส่ผม คุณคิดดู ใครมันจะกล้ากลับไปคุยอีกล่ะคับ ? ไอแค่นี้ผมยังพอหน้าด้านเข้าไปคุยได้อีกนะ แต่มันมีทุนเดิมจาก วันเก่าๆ ที่เขาเคยทำตัวแปลกๆ เคยพูดแปลกๆ เคยทำแปลกๆ เขาทำผมสับสนมากคับ ผมสับสนแบบสุดชีวิตอะตอนนั้น
ว่าสรุป เขาชอบเราหรือไม่ชอบกันแน่ ที่เขาทำเดี๋ยวดีเดี่ยวร้าย เดี๋ยวเหมือนมีใจให้ เดี๋ยวเหมือนไม่มีใจให้
ผมเลยไม่กล้าไปคุยกับเขาอีก แล้วผมก็เพิ่งได้ฟังจากเพื่อนว่า การที่เราไม่เข้าไปคุยกับเขาน่ะ มันทำให้อีกฝ่ายคิดประมาณว่า เราเห้นแก่ตัว เราหยิ่ง ซึ่งความจริงมันไม่ใช่ แต่ผมก็ทำไปโดยคิดแค่ว่า เราไม่กล้า
แต่ผมก็คงดดนเขามองผมในแง่ที่เพื่อนบอก ผมเลยคิดว่า นี่กุคงฆ่าตัวตายไปแล้วล่ะ แล้วเมื่อวานก่อน ผมเห้นเขาออนเอ็ม แล้วรีบออกไปเลย ผมยิ่งคิดไปใหญ่ เขาไม่อยากคุยกับเราแน่ !
จบคับ ชีวิตนี้ ทำไงได้ล่ะ มันยังชอบนี่หว่า แต่ไม่กล้าคุย แล้วเขาก็เริ่มทำตัวห่างไปแล้วด้วย
นี่เป้นบทเรียนอย่างนึงของผมคับ รักใครชอบใคร อย่ามัวคิดเอาเองว่า เราไม่ดีพอ
ซึ่งผมคิดแบบนั้นมาแรมปี แล้วเพิ่งจะมากล้าเอาตอนนี้ ซึ่ง " มันคงจะสายไป " สำหรับผมแล้ว
ขอบคุณที่อ่านกันคับ เพื่อน !
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น